BASA-KOPLARIARI

Hunat ene aintzinerat

O, koplari eskalduna!

Nik eramanen daroat

Kantatzeko umor ona.

Boza makur tzar batekin,

Bertsu txarragoko batzuk,

Aire lele batzuekin

Kantatzen ohi dauzkiguk.

Ona dik, ona gogoa

Hire entzuten dagonak.

Ederra d<i>k orroa

Kopla aldiz den tzarrenak.

Ez du kopla moldatzeko

Hanitz entsegu eginen,

Astokeria bai asko,

Nahi baduzu erranen.

Buztana badauka behin,

Buruaz ez du kasurik:

Monstro bat dezan eragin

Ez du ez, axolarik!

Oi, sensu gabeko kopla!

Egilleari didurik;

Badakigu ez duela

Koplariak ez sensurik.

Adi zazue kantatzen,

Boza morgan dardaratzen;

Au ixilik koplaria!

Hausten dautak beharria.

Zer erran nahi deraukun

Ez dezakegu, ez, adi:

Xuxen, makur, ezker, eskun,

Oi! Badarasa zer nahi.

Eginen dauzu zer nahi

Lokarria kausitzeko,

Burua ez denian ongi

Buztanari da lotuko.

Bazka ona ikustean,

Nola astoak irrintzina,

Hala arnoa dastatzean

Koplariak umor ona.

Tripa arnoaren suaz

Duenian berotua,

Ergelkeria kantaz,

Hausten dautzute burua.

Zerratu behar badire

Presondegian zoroak,

Zerra beraz, zerra ere

Basa koplari erhoak.

Ezin detzake arrima

Lau bertsu txar elgarrekin,

Ez baditu, o, lastima!

Lokarritzat lau hitz zikin.

Hik galtzen duk hire koplaz,

Jakin ezak hire krima,

Jesu Kristoren odolaz

Erosia den arima.

Zenbat gure herrietan

Ez dire gastatzen hasi,

Gaizkia hire kopletan

Zeren baitute ikasi.

Ikara hadi, tristea!

Laster bahoa tonbarat,

Ikusak hire zortea!

Kantaz hoa ifernurat.