Amodioa hutsegina

Arrossagaray, Jean

 Amodioa gauza ederra, eta neurri gabekoa.

 Primaderaren airostasunaz elgarri eskaintzekoa.

 jainkoak egin zeraukun hori gizon andren artekoa.

 Errespatuaz eta zuzenki ahalaz ibiltzekoa

 Gauza-sakratu handi delakotz eta oroz gainekoa.

 Neroni ere hunkitua nau amodiozko sugarrak.

 Bihotz barnean sartu baitzeraut nola gauoroz izarrak

 Behin betikotz debalde utzi nau maite nuen bakarrak

 Dolamenaren zorroztasunak hertsatzen dauzkit bularrak

 Uraren pare ixur araziz begi barnetik nigarrak.

 Maitatu dutan izar ederra beste batek ebatsirik

 Enekin egin fondamentuak berina gisa hautsirik

 Ez ote duzu bihotz barrean egin lanaz urrikirik

 Egin baneza ene bizian holako burla bihirik

 Ez nuke nahi nik gehiago minuta baten bizirik

 Neska maitea zer ukan duzu zuk hola gibelatzeko

 Maite nauzula eni erranez beste bati fidatzeko

 Lantza ukaldi hori barnean daukat bizi naizeneko

 Jesusek zaukan amodioan bada entsenplu hartzeko.

 Nola bizia eskaini zaukun populua salbatzeko.

 Maitasun hori nola arropa zahartzearekin listu

 Berdin berdina gure artean sekulakotz zauku histu

 Gosoa zagon elkgartasuna bet betam baita murriztu

 Hezurrak hundiz muinetaraino egin baitzerautan xixtu

 Barnean ilun dagon argia nork nahiko daut berpiztu

 Lore maitea ez nuen uste hola elgarren uzterik

 Ene bihotzak ez du geiago zorionezko bakerik

 Nera gostura ezin dut pasa ez egun eta asterik

 Ezin izana baita munduan ene gostuko besterik

 Zure ordaintzat ene bihotza bete liron emazterik

 Pentsaketetan egunaz eta gauaz berriz amentsetan.

 Izan ditaken gauza txarrena gizonarentzat kaltetan

 Odola ere goizki dabila bihotzean ta zainetan.

 Izar maitea zure ondoan nindabilan denboretan

 Hobeko nuen ordu berean hil banitz zure oinetan.

 Hutsik gelditzen naizen trixtea nigarra begitartean.

 Ene bihotza oso emanik bertzendua den maitean.

 Zortea hola behar banuen nik munduko izaitean.

 Jondoni petri otoizten zaitut aingeruekin batean.

 Maite harekin onhar gaitzazun biak zeruko atean.