Pozezko itzak (C.O. ta M-ri
Arana, Jose Ignazio
Aundia dizu biotzeratu,
Baņa amorioz, maitea,
Samintasuna gure Jainkoak
Aundia miņ-ujoldea,
Indar-betean agertu dediņ
Eramankizun zurea.
Gogorra da bai aranza-uztai
Kopeta estutzen dizuna;
ŋZer arritzeko arkitzen bada
Zimurtasunez illuna,
Aize izoztuz oyal kuskurtu
Ichura agertzen diguna?
Progatzen zaitu zerubak ondo:
Naigabearen labean
Garbitzen du bai zure biyotza:
Naiz ez ikusi batean
Nolatan dagon gogortasuna
Barrunbe amorez betean.
Biotz nekatu ori dirudi
Zerubak jotzen dubela,
Ondatzeko bai, ez edertzeko,
Erabillirik zizela
Kolpe pollitez, distia-dezan
Arturgi eder bezela.
Zure biotzak arpa dirudi
Gau legor baten utzia
Ipar-aizetan; andik aurrera
Emanik beti tristia
Inziri, negar, dolamenduzko
Soņu samiņa guztia.
ĄZorigaiztoa zeņ gogorra dan,
Maitea, ta zeņ okerra!
Kendu dizula orr-orrika,
Irudizkien ederra,
Nolata aizeak atara oi duben
Akazi-loreen susterra.
Aiskide amore ta lotoskira
Jargoi zaizkizun egundik
Biotz-ondoan; iru lezoi in
Iriki tuzte bertandik
Illabetean, ta ille betean
Lapurtu iru biotz zugandik.
ŋZer da miretsi, ikusitzean
Zere babes ta lagunak
Zugandi igesi; ta eramanaz
Patu-gudu aņ astunak,
Garaitutzea zure biyotza
Naigabearen illunak?
Ez alabaņan; ez da gaindua
Zure biotza; goi dago;
Patu gaistoen indarrak baņo
Bera arkintzenda zallago;
Sinismenaren eskutarmakiņ
Bortizki dabill gorago.
ŋZer dizu aizeak sastakatzea
Zure ontziko zapiyak
Itsas-gazian? Ez di zu ezer:
Jaunagan beti begiyak,
Arraunka-ituzu aizapi bage
Garai baga-arro guztiyak.
ŋZer dizu zuri, burrukatzea
Ekaitzak zere aurrean,
Baldiņ bazaude seguru estalpe
Uste-onezko kayean,
Are obeto chori-bat baņo
Burnizko kayola onean?
ŋZer da zuretzat arazoaren
Gabak zu bide erdian
Arrapatzea? Ipar argironz
Miņez buruba goitzian,
Izar-au beti arkitzen dezu
Distiadura betian.
Bedeinka bedi Jainkoa; bada
Urikaldua ziņala,
Itsas ujolen jostallu-bizi;
Ikusi dezu badala
Esku chit on-bat, ta zu sartzeko
Kayera pozik ai dala.
Bedeinka bedi Jainkoa; zerren
Patu gogorren tiroak
Zapal dituzun, bada egiņ ditu
Jaunak legoiak maltsoak,
Mistutzeraņo Daniel bere
Igarlearen orpoak.
ĄO zeņ gozoak biyotz sumiņduz
Zuk egiņdako negarrak
Izango diran, ene kutuna!
Aitzen ditu, bai, deadarrak
Aita maiteak; zuretzat ditu
Dauzkan amore sugarrak.
Illeak baņo kezka geyagoz
Bazaitzu-ere nekatzen
Buruba; ainbeste apaiņkiz dizu
Billertsi ederra loratzen;
Begira zuri Jaunak zerutik
Guztiyak ai da kontatzen.
Paketu bada biotz on ori;
Jakiņik, maite nerea,
Jakiņik ondo zeņ laburra dan
Emengo eramatea;
Gabak eguna dakarkigula,
Kimu-berriyak lorea.
Naigabeturik badariola
Malko garratz bat amari
Ikus badezu; apaz bil-zazu,
Nola oi dien goiztari
Euzki gorriyak intza bildutzen
Muņka orriyen tantari.
Esan eiozu: "Ez negarrik, ez,
Amacho maite; biziko
Al gera, biyok bildurrik-gabe:
Egun bat zaigu argiko,
Non alkar batu, Zeru-bizitzan
Poz eta amorez betiko."
