Lili guziak eztira

Fermin Eguren

 Lili guziak eztira goizian larretan

 Maitia, zu zareno logale kanberan

 Ez izar denak ere libro zelietan

 Hetarik dituzuno biga begietan.

 Perfekzione hitza zer zen ez nakien

 Krudelkeria zeri erraiten zakoten

 Ezta bihotz xangrinaz zertsu aditzen zen

 Zuhaurk argitu arte, oi, hurrenez-hurren.

 Liliz-lili dabilan erlea iduri

 Zabila zu maitia amodio xurgari

 Anitzetan pausatuz, anitzer ezkapi

 Xurgatu tutzun hoiez gero kasu guti.

 Hasperenez ahal balitz urrikia piztu

 Malko uretan bihotz izoztu bat urtu

 Begi ezaxol baten soa pleinuz deitu

 Aspaldi ja zinduzket, maitia, gogatu.

 Duela anitz urte mundura sortzean

 Guti nuen pentsatzen zertara jin nintzan

 Nik nahi nuen harek gogoa bestetan

 Eta nirea aldiz hari amentsetan.

 Mundura sortuz geroz gauzak beti berdin:

 Amentsez ahal dena, esnatzean ezin

 Hala dela frogatzen ari naiz zurekin

 Nitaz hain kontu guti daukazun horrekin.

 Andreak lilieri ditut konparatzen

 Kanberetan direnak plazerez zabaltzen

 Baratze goxo hori dutenek ukatzen

 Sekula ez sorturik orobat zuketen.

 Aditzen duzun horrek, egizazu kontu

 Amoretan sartzeak bere perilak tu

 Hetan fin gaixto egin nahi ez baduzu

 Kasu andren eletan sekula fidatu.