Bilinch doakabeari

Otaegi, Claudio

 Umerik izan bada munduan

 Zoriontasun gaberik,

 Donostiako Bilinch izandu

 Zala, ez dago dudarik:

 Patu-gaiztoak jarraitu zion

 Utzi gabe egun batonik,

 Eraman arte mundu igeskor

 Eta naasi onetatik.

 Jaiotzetikan illarteraño

 Erio motz gogorrak,

 Bere gañean zeukazkiola,

 Zirurien, atzaparrak:

 Itsuskitua, ustekabetan,

 Denak ez oso ezurrak,

 Aiñ eriotza izugarria

 Izan oi dute bakarrak.

 Baña, Apolok, ikusirikan

 Zuela barren garbia;

 Biotz beera ta chit maitatsua,

 Aur baten inozenzia;

 Birali zion pena eta miñ

 Guzien gozagarria;

 Tortola baten egalazpian

 Erato-ren etorkia.

 Senar maitea; gurasorikan

 Izan liteken onena;

 Mundu ontako neke-ta lanak

 Ondo zeramazkiena;

 Iñori gaitzik opatu gabe

 Denak maite zituena;

 Zan egiazko adiskide bat

 Etsairikan etzuena.

 Koplari samur gizagaisoa

 Jaio zan maitatutzeko,

 Ta amorioa kantatzen zuen

 Berekin sortu zalako

 ¿Nola etzuen, bada, gau ta egun

 Ezpañean idukiko,

 Baldin onela naigabe denak

 Bazitzazkion aztuko?

 Beartsu beti bizitu arren

 Etziraden penazkoak

 Aren lantuak eta negarrak,

 Baizik amoriozkoak:

 ¡A! zirurien atsegintasun

 Eta doai zerukoak

 Poztu zezaten, zizkiotela,

 Biraltzen aingeruchoak!

 Ala da ezik ¿nork ark bezela

 Isuri zisplro, lore,

 Gaitzik ez duten itz eder eta

 Beste zenbat jolasbide,

 Neskach garbiren matrall oriak

 Gorritu erazi gabe?

 Ark bezelako itz eztitsuak

 Esateko ¿nor da trebe?

 Aren itzerak iruditutzen

 Zazkit usoren urrungak;

 Mugidagabe dagoeneko

 Itsasoaren baga otsak;

 Gau osgarbian aize gosoren

 Susu musucho biguñak

 Gora alchatuak, chorlandraren

 Egunsentiko diosalak.

 Deritzazkit ¡ai! Euskal erriko

 Aritz guzien pirpirrak:

 Lore tartean gordea doan

 Iturrichoren murmurrak:

 Kabi ondoan tellatupeko

 Emrachoren chor chorrak;

 Amorez illa dagoeneko

 Errechinolen gorgorak.

 Ark senti zuen amorioa

 Da kerubiñen asnasa,

 Jargoi oñean Jaungoikoari

 Zuzendutzean otoitza:

 Egunsentian lore gañetan

 Egaan dabillen artaiza;

 Azuzenaren orri tartean

 Pozez gordetzen dan intza.

 ¿Nor da ordea, nor, gairik aski

 Pintatzeko nolakoa

 Izandu zuen anima biguñ

 Garbiak amorioa?

 Aiñ amorio gaitzik gabea,

 Loratsu eta gasoa,

 Tolezkabezko ezpañaz iñor

 Lotserazi gabekoa?

 Iñor ez noski, ni ez naiz beintzat

 Eta non isiltzera...

 Baña ez, ez naiz isilduko, ez,

 Bear det segi aurrera.

 Pensa gaberik, berez etortzen

 Zitzazkion mingañera

 Itz egokiak, biursaririk

 Bikañenaren gisara.

 Ao beteab ezpañetatik

 Zitzaiozkan isuritzen,

 Izjostalluak eta gozitzak

 Zituztenak par erazten.

 ¿Nor egon muker Jose Mariren

 Zaldiren koplak aditzen?

 Neronek dituk zenbat ingeles

 Ikusi parrez itotzen.

 Baña, neretzat, ark utzi zigun

 Moldaerarik onena,

 Dudagabe da, Juana Bisenta

 Olabeko neskarena;

 Dezaiokegu eman, aldean,

 Poema baten izena;

 Zeren aleak dute izan au

 Ez izan arren au diña.

 ¡A! zer lastima etzala izan

 Nabarmena asko bezela!

 Paregabeko edertasunez

 Apaindua zegoela!

 Bada utziko zizkigun noski

 Joia ederrik bestela,

 Autsi gaberik esanaz ezer

 Baliorik etzutela./

 Geiegikoa zan arek zuen

 Modesti neurrigabea:

 Etzuen nai zer izkribatuzen

 Zuen iñork jakitea;

 Ez eta ere moldaerarik

 Bikañetaz galdetzea;

 Aiñ guchi bere mirarizleak

 Argitara ematea.

 Genezakegu esan, lorerik

 Politena izan arren,

 Sasi tartean bere burua

 Maiz oi zuela gordetzen;

 Etzituela jazkai ederrak

 Iñoiz jantzi nai izaten,

 Baizik bakarrik, noiz edo berriz,

 Norbaiti erakutsitzen.

 Baña, eskerrak euskarazale

 Bati ziradela bildu,

 Eta liburu polit batean

 Batzuek argituratu:

 Onela ditu bi lan on egin:

 Bata, es dedilla galdu

 Aren oroitza: eta bestea

 Euskal-izkirak apaindu.

 Bizitu bedi Euskal-errian

 ¡Oh Bilinch! zure arraza,

 Izan dezagun atzekabezko

 Egunetan zure antza:

 Patu gaiztoak gu ere gauzka

 Mendean ¡ai! zure gisa,

 Eta nondikan libre izango

 Geran da gure ametsa.

 Kanta dezagun, kantatu gure

 Penen konsuelorako;

 Zeren arkaitzak eta mendiak

 Dituzte zeruratuko:

 Eta, Aitor ta bere lagunak

 Jainkoari eskatuko

 Izan dezala kupida guri

 Lege zarrak itzultzeko.