Aurra eta micheleta

Otaegui, Claudio

 Amaren esanari

 Egin gabe kaso,

 Josek zuen echetik

 Iges egiñ atzo.

 Zumardira sartu zan

 Beziñ laster aurrak

 Ikus zituen ¡ai zer

 Michelet ederrak!

 Lorez lore zebiltzan

 Arbiska gaisoak

 Astindu bear izan

 Zituzten egoak;

 Zeren zoraturikan

 Etzizkien uzten

 Piska bat bedeik ere

 Iñon atsedeten.

 Ego diztizarizko

 Baten atzetikan

 Irago zuen goiza,

 Baña alperrikan.

 Milla jira zizkion

 Inguru danean.

 Aizeak beziñ ariñ

 Egiten, aldean.

 Gelditzen da klabeliñ

 Baten orrietan,

 Edo usai gozozko

 Lore zurietan.

 Botatzen dio noizpait

 Eskua gañera,

 Micheleta, iskincho

 Egiñ eta aurrera.

 Pozez eta kontentuz

 Cherkoak egiñez,

 Elorriren gañean,

 Jartzen zaio parrez,

 Gaitzikabeko aurrak

 Dio tiratutzen

 Kapelua, baña ez

 Du arrapatutzen.

 Arpegia gorri ta

 Izerdi patsetan,

 Nekatua ta eziñ

 Asnasaturikan

 Eseritzen da sasi

 Baten gereizpean,

 Berriro micheleta

 Gelditu artean.

 Chamarreta kendu ta

 Botatutzen dio,

 Baña burla eziñaz

 Egaatutzen zaio.

 Ikusirik loreetan

 Gelditzen dala maiz,

 Pikochean jartzen da

 Iche loten berriz.

 Tupotz egiten dio

 Biotzak aurrari,

 Begira arbiska polit

 Zuri-gorriari.

 Oiñ puntaen gañean

 Badoa berriro,

 Esanaz: ez dek iges

 Egingo luzaro.

 Ustekabetan dio

 Ezartzen eskua,

 Eta, arrapatutzen

 Chiket kotadua.

 ¡Ausen dek poza! dio,

 ¡Ai au atsegiña!

 Arrapatu aut, egiñ

 Arren alegiña!

 Baña ¡ai, guchi dio

 Poz onek irauten!

 Zabaldurik eskua

 Illa du arkitzen.

 Michelet ederretik

 Gelditutzen ez da

 Beatzak zikintzeko

 Auts piska ezpada.

 ¡Ai au desengañua...!

 ¡Ai zer naigabea...!

 Dio aurrak: barkatu

 Amacho nerea!

 Echeratzeko ez naiz

 Iñondikan trebe,

 Arropa urratuak

 Maneatu gabe.

 Modu onetan negar

 Eta negar beti,

 Arratsean echera

 Zan Jose itzuli.

 Ausen bera gertatzen

 Zaio gizonari

 Dionean jarraitzen

 Utsirudiari.