Neure baserriko bizitza

Enbeita, B.

 Goizean egetik jagi,

 gelako leioa edegi

 eta jarten naz ni adi.

 Etxe on-Joko intxaur gaiñian

 txantxangorria kantari,

 eguzkia dizdizari,

 nere baserritxuari,

 bake gozoen geznari.

 Jagi ta lenengo lana

 auxe egiten doguna:

 zuzendu Jaunarengana,

 Ari eskiñi neke ta lanak,

 eskatu laguntasuna,

 jateko eta edana,

 guretzat bear doguna,

 Bere eskuan itxi dana.

 Gosaldu eta lanera,

 bardin baso nai solora,

 poz-pozik joaten gara.

 Geure gauzetan, ezpairik bage,

 jokatzen dogu batera;

 sendi arteko izkera,

 aurreko zarren antzera,

 egiten dogu Euskera.

 Lan egin ondorenian

 eguna amaitzen danian,

 etxera illun-abarrian.

 Emazte ona begira daukat

 irri-barreka atian;

 senarra ondo ikustian

 poza dauka biotzian,

 ondo artzen dau biotzian.

 Sendi, emazte ta senar,

 alkarri egiñaz-didar,

 ondo artzen dogu alkar.

 Artuten doguz arto ta gari,

 babarrun, patata, sagar;

 osasuna eta indar,

 ba-daukagu. Jaunai eskar,

 ez dogu geiago bear.

 Etxe barruko lanetan

 abeslari bertsoetan

 aberiak gobernetan:

 Danok batera gero apaldu

 sendiko bake gozotan,

 ogerako orduetan

 Agurtza deuna errezetan,

 ondoren ogera lotan.

 Neure baserri kutuna,

 aita ta amak emona,

 nai dot zure iraupena.

 Ondorengoak ez beie galdu

 zuk dozun edertasuna,

 oitura ta siñismena;

 beti izan zentzuduna,

 egiazko Euskalduna.