Bertsolarien garai zabala
Enbeita, Balendin
I
Bertsolarien garai zabala
dirudi gaurko batzarrak,
alan diņuen eldu iakusan
telegramaren izparrak.
Gaur Donostian ikusten ditut
aritzen zazpi adarrak,
bertso kantuan pozez jolasten
bere orri ta ezurrak.
Bidasoz andik Benabarrakin,
Zubero, laburditarrak;
urez emendik Bizkai, Gipuzko,
Arabar, eta Naparrak.
Bertsolari bat omendu guran
eldu dira euskotarrak.
Ainbestekorik ez zun merezi
kantuan dagon txindorrak.
Guztiagaitik anai ta arreboi,
danoi biotzez eskerrak.
II
Udaberriak berdintzen ditu
mendi, baso ta zelaiak,
zoragarrizko txirolirolan
kantari jarri txoriak.
Bertsolariak alaitzen dituz
egizko euskaldun guztiak.
Nagirik gabe abestu daigun
aundiak eta txikiak.
Gaztetxoari emon eskua,
baztertu aundikeriak.
Beste gauzarik ez du eskatzen
euskera maitagarriak,
lur maite onek emon daiazan
biarko frutu barriak.
Erein daiguzan gure garaitan
lortuko duten aziak,
geroan ere abestu daian
euskaldun bertsolariak.
III
Omenaldi au eratua zan
txindorkumiarentzako,
baiņa larregi erizten dautzat
txori txiki batentzako.
Erri batentzat jaio geranak
bagenduke sinistuko,
neure iritzian omenaldirik
ez genduke eskatuko;
goiko ta beko jaio bagera
erri baten onerako,
ori egiņaz eginbear bat
baiņo ez dogu beteko.
Omenaldi au izango al da
danon batasunerako,
euskera zabalduteko,
bertsolariak geitzeko.
mitokeriak kentzeko.
Ori egiņaz Euskalerriak
asko du irabaziko.
Geiago gabe agur danori,
berriz be eskerrik asko.
