Ama sortzez garbia naz
Enbeita, Balentin
Baratz erdiko lili usaintsu,
Urrezko orriz jantzia,
Zure mosuen bero gozoan
Eztigai billa erlia.
Biotz barruko maitasunaren
Irudi zaran loria,
Zure eztiaz idatzi nai dot
Emen Sorrera Garbia.
Guztiz garbia bere sorrera,
Dirdiratsua jaiotza.
Jesus Jaunaren sorreran bardin:
Garbirik bere gorputza,
Garbi dalarik Semia jaio,
Gero be garbi bizitza.
Sortze garbiko Ama on ori,
Au da Jaunaren alatza!
Ama Birgiņa ixilik dago
Munduko eztabaidakaz,
Sortzez garbia dala ta eztala
Dabiltzan zalapartakaz.
Lenengo nai dau geuk autortzia
Egizko siņismenagaz;
Gero Lurdesen esango deusku:
"Sortze Garbiko Ama naz".
Paris-Sobornan Juan Duns Eskotok
Itz oneek zituan esan:
"Al izan eban, nai izan eban,
Beretzat egokia zan.
Jaunak nai eban, al izan eban
Eta bearrekoa zan.
Ama Birgiņak ezelan-bere
Obenik ezin lei izan."
Gauza gatxikan baldin ez bada
Gure Jaungoikoarentzat,
Zelan autatu obendun Ama
Jaunak bere Semiarentzat?
Ezkutapen au illuna bai zan
Gizonen argiarentzat,
Ainbat urtian ez autortzeko
Ama Birgiņa garbitzat!
Sortzez garbia zala ta ezala,
Mundu dana eztabaidan.
Ez al dau, Ama, gizadi onek
Jaunagan federik izan?
Alguztiduna bera izanda,
Zelan egingo ez eban,
Zure erraietan Jesus jainkoa
Sortu ta jaio bear bazan?
Benetan zara Sortzez Garbia;
Emen ez dago dudarik.
Jaunak onelan nai eban, eta
Zugan ez dago obenik.
Gorputz ta arimaz igon zenduan
Zerura oso osorik.
Garbitasunen ezaugarritzat,
Aingeru-loraz jantzirik.
Edurra baizen zuria zara,
Eguzki baizen argia,
Garbitasunen iturburua,
ora guztien loria.
Ama ederrik Jaunak ein badau,
Zeu zara, Andra Maria.
jaungoikoaren alatz gurena,
Zure Sorrera Garbia.
