inprimatu
Alperra eta fina
Izenburua:
Alperra eta fina
Sinadura:
Enbeita, Balendin
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Enbeita, Balendin

Argitalpena:
Karmel.
Urtea:
1952
Argitalpenaren urtea:
2
Alea:
Orrialdea:
72

 

 

 

 

faksimilea ikusteko


Alperra eta fina

 

Enbeita, Balendin

 

 Lagun ez diran izakera bi

 Daukaguz emen munduan;

 Bata da fiņea, bestia alperra,

 Beti alkarraz autuan.

 Egi aundijau euki dagigun

 Aztu bagarik gogoan;

 Alperra ez dala txarto izango

 Fiņak dabixen lekuan.

 

 Alperra beti atxiki billa

 Nundik lanai iges eingo;

 Ta fiņa, barriz, bizkor lanera

 Nun ogia irabaziko,

 Janagaz baņo bere lanagaz

 Garatzen gogoratzen da geiago;

 Alperra, barriz, mairako gertu

 Nok jaten emon ba'lego.

 

 Lege txiki bat jarriko neuke

 Guztion onuragarri;

 Lege au da, ba, janik ez emon

 Lanik gura ez dabenari;

 Era onetan ainbeste alper

 Ez genduke eingo ikusi,

 Eta danontzat izango geunke

 Naikua arto ta ogi.

 

 Alperkeria dogu munduan

 Gose guztien sustraia;

 Lan egitetik yatorku, barriz,

 Zoriona ta ogia.

 Alde batera itxi dagigun

 Betiko alperkeria,

 Gura ba'dagu alkar arteko

 Zoriona ta bakia.

 


inprimatu