Menditar baten kantua

Etxegaray, Karmelo de

 1

 Urruti nere menditik

 Joan nintzan dirutu nairik,

 Urrutiyetan laster biotza

 Naigabez erdibiturik,

 Gelditu nintzan tristerik.

 Pake santua galdurik.

 2

 Nere biotza zegoen

 Euskal-erriyan pensatzen,

 Egun guztiyan, gaubaz oro-bat

 Beti zitzaidan oroitutzen,

 Zer gozo nintzan bizitzen

 Aurtxo nintzanean emen.

 3

 Gogoan nuen etxea,

 Gaztasi-artean gordea:

 Mendiska baten agertutzen zan

 Eleiza txukun maitea,

 Bertako-ezkilli-dorrea,

 Ainbat oroitzez betea.

 4

 Arkitzen nuen guztiya,

 Zan neretzat mingarriya:

 Denak gogora ekartzen zidan

 Mendiyan nuen biziya,

 Ango pabe naigarriya,

 Ango zorion eztiya.

 5

 ¡O mendi biyotzekoa!

 ¡O nere kabitxuloa!

 Zugan neretzat diz-diz egiñik

 Dago izate gozoa,

 Ala nola intz-tantoa

 Apaindurikan ostoa.

 6

 Txori bai bere kabiyan,

 Dago pozez lertu naiyan:

 Ala ni ere arkitutzen naiz

 Nagoenean mendiyan,

 Gaztaña zarren azpiyan,

 Aitonen jayo-tokiyan.

 7

 Emen igande goizean,

 Mezara ezkillak deitzean,

 ¡Zenbat oroitza gozagarrizko

 Senti ditut biotzean!

 ¡A zer poza barrenan

 Eleizarako bidean!

 8

 Orduan egun-sentiyak

 Argi-zituen mendiyak;

 Ezkill-zoñuak batera zuten

 Gogor kantatzen txoriyak,

 Loreak, intzez buztiyak,

 Zabaltzen zeuden orriyak.

 9

 Dena zegoen ederrik,

 Guztiya pozez beterik:

 Intza, loreak, txoriyak, dena

 Zoriona kantaturik,

 Baña guztiyen gañetik,

 Ni negoen atsegiñik.

 10

 Ez naiz, ez, jauna, geiago

 Nere menditik joango:

 Aitzurrak nere lagun dirala

 Baserriyan naiz biziko,

 Zuri ezkerrak emango,

 Pakez bete nazulako.