Errechiñol baten arrenkurak

Echegaray, Karmelo

 -Zergatik zaude, kantatu gabe:

 Otseztitzuzko soñuak?

 ¿Zergatik zaude mututurikan,

 Tristetzen gure barruak?

 ¿Zergatik dago mugitu gabe

 ¡Zergatik! zura mokoa?

 ¿Zergatik zabiltz, arkitu nairik

 Eskutatzeko sokoa?

 ¿Ez dezu ikusten nola zelaiya

 Dagon lorechoz beterik?

 ¿Nola zuaitzak dauden bertistez

 Apaingarriro jantzirik?

 ¿Nola loreak zabaltzen duten

 Beren aldean usaiya,

 Galaiturikan ondoan dagon

 Leyar-iturri biziya?

 ¿Nola kardinchak, birigarroak

 Ta beste chori guztiyak

 Dauden kantatzen chit gogotikan

 Soñu gozotsu poztiyak?

 -Guztiyak ditut ikuston, haña...

 Biyotza daukat tristerik;

 Eziñ arkitu det atsegiñik;

 Urrun da poza nigamlik.

 -Errechiñola ¿zer dezu bada?

 ¿Zergatik zera tristetzen?

 ¿Zergatik pozak iges egiñik,

 Pena da zutzaz, jabetzen?

 -¿Zer?... ¿Zer?... galdu det ainbeste matio

 Nuan kabicho gozoa,

 Kendu dirate atzerritarrak

 Ni jayo nintzan chokoa.

 Orregatikan nago gaur penaz

 Eta naigabez beterik,

 Orregatikan ez det arkitzen

 Neretzat iñon gozorik.

 Ez daukat pozik, zergatik nagon

 Kabichuloa galdurik;

 Ez daukat pozik nagoalako

 Amarik gabe, bakarrik.