Eguzkiaren sarreran
Echegaray, Karmelo
Eguzkiya sartzen da
Mendiyen atzean;
Odei gorriak dira
Agertzen gañean;
Asten dira zabaltzen
Itzalak lurrean;
Animak pensatzen du
Betitasunean.
Isillikan dijoa,
Isillik ibaiya;
Ostoz estalirikan
Lotara choriya;
Geldi-geldirik dago
Arbola tantaiya:
Gelditzen ez dana da
Nik dedan antsiya.
¡Ail beti, beti dago
Biotza tristerik:
Arkitzen ez da iñoiz
Pozez aseturik:
Beti zerbaitek dio
Esaten barrendik:
Ea dago lurrean zuk
Billatzen dezunik.
Bañan askoz geiago
Zait oraiñ mugitzen,
Eguzkiya danean
Gugandik aldentzen:
Oraiñ, bai, didatela
Gauz denak esaten,
Lurreko pozak nola
Diran ezkutatzen.
¿Non da, non da bestela
Urrezko argiya,
Orain bertan alaitzen
Zuena mendiya?
¿Non da len ageri zan
Chori kantariya,
Bere kantuz poztutzen
Zuena guztiya?
Ezkutatuak dira
Bata ta bestea.
Lurra gelditu zaigu
Illunez betea:
Lañoa, itzala, gaba
Da oraiñ jabea:
Iñon ez det ikusten
¡Ai! argi maitea.
Iñon ¡bai!... begiratu,
Begira gañera:
Begira beti gora,
Sekulan ez bera:
An arkituko degu
Guztiya naiera:
An emen eziñ degun,
Betiko maitera.
Goyan ¡bai! goyan dago
Zorion gurea:
Goyan, billa gabiltzan
Poz bukagabea:
Guk antsiaz nai degun
Betiko pakea,
Dago baltar-bakarrik
Zeruan gordea.
|