Kurutziaren oñean dagoan Amari

Azcue, Eusebio Mª D. de

 Egoan Ama Dolorosia

 aldendu barik Krutzeti,

 negar malkoak eriyozala

 odolagaz biyotzeti

 Seme ta Jauna gugaitik ill ta

 erechi artian ganeti.

 Zeñen arima, josi ta eukena

 atsakabazko katiak

 intziri batez, zabaldu eziñik

 eriyotzian atiak,

 (Simeon Santuak igarri eutsan lez)

 igaro eban ezpatiak.

 ¡Ai ze azkan bako martiriyoak!

 ¡ze atsakaba borreruak

 euken josi ta Kalbariyoan,

 lotu ta bere pausuak,

 iñor bere ez lez sortuarentzat

 Jaunak amatzat autuak.

 ¡Eukan biyotsa kipututa otsmiñ

 pozbagiaren leiyagaz,

 leiarriturik naigabaz, eta

 zatiturik lez ikaraz.

 Semian pena neurri bakoak

 azten beti ikusiyagaz!

 ¿Nor da gizon aiñ pekatariya

 negar egingo ez leukana

 (Jaunen mirariz) ikusi, balei

 Jesusen Ama laztana,

 ill nai baña ezin... eldu zanian

 Seme Jaunaren azkana?

 ¿Nok algo leuke biyotsa

 penaz itoten armiñik,

 arimiagaz ikusi balei

 doloria jaso eziñik,

 Ama biguna Kalbariyoan

 semiagaz bat egiñik?

 Pekatariyak salbetiarren

 ikusi eban igaroten

 Jesus maitia tormentu itzala

 ta iru bider lurra joten,

 ta azotepian, ¡izanik Jauna!

 zatitu artian egoten.

 Ta ikusi eban Seme gozoa

 bere azken ordu luzian,

 odol errekak gichitu barik

 eukazala gorputzian,

 bere Aita Jaunak ichi ta egiten

 azkan zotiñak Krutzian.

 ¡Ia bada Ama, maitetasunen

 azkanik bako iturriya!

 ekatzu zeure dolore andiyen

 al-deizun indar guztiya,

 zeugaz batera beti negarrez

 igaro deidan biziya.

 Sartuizu neure biyotz barruan

 garra egin artian sua,

 geure Jesusen amodiyoan

 zeuk neuretzat esetua,

 egon deitian oraiñ ta beti

 zabalik Paradisua.

 ¡Ama santia zaituguzana

 geure zaiñ pekatariyak!

 sillauizuz neure bijotz guziyan

 Krutzian illen zauriyak

 ondatu barik igaroteko

 munduko olatu guztiyak.

 ¡Zeure semia zauriz beterik

 auzpaz jausi ta lurrera!

 ¡eta oraiñdiño bera amoriak

 illten daroa Krutzera!

 emen nago ni lagunduteko

 betor Krutzia ganera.

 Asia dan lez neure biziya

 etorri, igaro ta ezer ez:

 artu naizu, Ama, doian artian,

 San Juan artu zendun legez,

 semetzat, zeuri lagunduteko

 Kalbariyoan negarrez.

 Aldendu barik iñora ta iñoz

 neure arimia Krutzeti

 artu naizu, Ama, lagunduteko

 negar erostan ¡ai! beti

 odol malkoak penaz dariyo

 yatazala biyotzeti.

 Birjiña guziz mirarizkoa

 zeugana nator zizpuruz,

 zeure begiyak neuganantz arren

 amodiyoz biurtuizuz;

 eta erostetan lagunduteko

 neure penak esetuizuz.

 Ekatzu indarra jarraituteko

 Jesu-Kristoren pausuak,

 lagun nazala zeugaz batera

 igaroten tormentuak,

 eta imiñizu neure biyotza

 yagoten zeuri santuak.

 Egizu bizi nadiñ Jesusen

 zauriyakaz odoldurik,

 ta pasiñoko Kaliza edan ta

 neu neuganik aldendurik,

 bere amoriak burua artu ta

 mundurako zoraturik.

 Neure arimia garreseturik

 Kalbariyoko suagaz

 galdu ez deitian beti betiko

 estalduizu magalagaz,

 zeurre semia datorrenian

 anditasun guztiyagaz.

 Izan deidala Krutzia egizu

 neuk yagolia mundean

 eta Jesusen eriyotzia

 mugarri beti inguruan,

 ta sendotuizu neure arimia

 Jaunen graziya Santuan.

 Eriyotzian ate itzaleti

 sartu biar nazanian,

 neure arimia gorputza barik

 biziten asten dañian;

 egizu Jaunak emon deiyola

 gloriya izarren ganian.