|
Emakumian sendotasuna
Azkue, Eusebio Maria de
1
Salomon-erregia
gizon jakintsua
andrek gaitu aurkitu zan
galdurik burua;
gaztiak eta ederrak
zituzen lastanak,
zuri, beltz eta gorri
eta beltzerenak.
2
Salomon zan gizona
bestiak lengoa,
baña izan zeban maisu
geure Jaungoikoa;
alan esan zituzañ
gauza jakintsuak
Jaungoikoak berari
buruan sartuak.
3
«Ez dau emakumiak,
-Salomonek diño-
»guztiz maite gizonik
»izan oraindiño.»
Salomon egon zala
uste det zororik
edo egiya esateko
etzeukan gogorik.
4
Emakumiak dagoz
mundu zabalian
edia legez zalak
maitetasunian;
alango bat egoan
aintxiña erri baten.
Zeñen bizi-modua
orain noa esaten.
5
Joanikok ia Teresak
diñodan erriyan
etzeukan galdutzeko
alkar urte biyan;
gurasoai esan dan
ezkondu zirian,
ibilli barik beti
alkarren atzian.
6
Urte bat igaro zuben
memento bat legez
alkerreri begira
pozik eta parrez;
baña geixo txar batek
artu zuben Juaniko
ta uste zuben medikuak
ez zala biziko.
7
Asi zan emaztia
burua apurtutzen,
iñoen konsejurik
ez zubela artutzen;
matrelletan eukazan
negar anpuluak,
eta ezin kontau leikez
bere zizpuruak.
8
«Amaitu da-ziñoan-
neure bizitza ona!
zergatik artu nuben
maitia gizona
ai! ze ariñ igaro dan
neuretzat mundua!
zer naiz faltau ezkero
etxeko burua?
9
»Betor eriyotzia,
betor nere billa,
bizi bedi Joaniko,
ta neu ill nadilla;
ez det nai osasunik,
ezta bizitzarik,
zertako det bizia
neure Joani berik?»
10
An agertu zan laster
negardunagana
Abel il zanik ona
asetan ez dana;
aragi beko agure
kodañadun zarra
darabillena beti
atzeti negarra.
11
«¿Nor kentzen dot munduti?
-diño eriotziak-
»gizona?, edo gure deu
»etorri emaztiak?»
Arritu ta Teresa
muturik egoan,
baña asmorik illtzeko
etzeukan gogoan.
12
Al'izan zubenian
eragiñ miñari,
Bizkor erantzun eutsan
eriyotziari:
«Baldin nae ez badezu
joan lagun berik,
neure senar maitia
dago or ill gurarik».
|
