Zurea naiz
Jaurtarkol
Loiola'ko orma zarren babes paketsuan,
entzun, ene biotza, Jaunak zer nai duan.
Berak itz egingo dik ixil ta pakean...
Erantzun ik umilki otoitza luzean.
Lotu naikeri zarrak, laga amets eroak,
goruntz begiak jaso, zabaldu egoak.
.........................................................
... .......................................................
Zurea naiz, bai, Jauna, osoro Zurea,
Nere Aita zera Zu, ni. Zure semea.
Zu goraldu ta agurtu, Zu-mendean bizi:
munduan au egiņaz Zerua irabazi.
Au eginkizun santu, au lan atsegiņa!
Zurekin beti bizi, Zukin bat egiņa...
Nola ibilli naiz noizpait egi au aztuta
nere Zorioneko bidea galduta...!
Putzu zikin loietan edan nuan ura,
lur-gauza zirtzilletan jarri det ardura:
Eroa izan naiz, jauna, zoro ta gaiztoa,
Zurea utzita egin det nere gogoa.
Ez geiago, ez, Jauna, Zurea naiz-eta.
Egi au, biotza, artu t'euki zak gordeta.
