Maitasun kondairatxoa
Jautarkol
Zure maitasun-kondairatxoa
agertu didazu...
Nolaz gaur arte barruan lertzen
Mari, euki dezu?
Kezkatxo baten dirdira illuna
somatzen nizuan:
ikasi gaurtik kezkak izurtzen
amaren kolkuan.
Zu bezelaxe gaztea izan naiz,
zu bezela, lirain,
ta bizitzaren arrizku gaitzak
ba-dakizkit orain
Argatik orain ez naiz arritzen.
gertatu zaizunaz:
min det, lenako kondairatxo ori
zuri ez entzunaz.
Aingerutxo bat ziņan, Maritxo:
egan zijoazen:
griņa txar batek moztu zizkitzun
egoak bein baten.
Orduan amets baten argiak
zoratu zinduan,
ta untza bezela, itsatsi zitzaizun
biotzan barruan.
Untza gerora, burnizko kate
biurtu zanean,
eriotz-otza sentitu zendun
biotzan muiņean.
Izutu ziņan... t'eriotzaren
izotzaren iges
ibilli ziņan, kate gogorra
puskatu eziņez.
Doakabea ziņala zure
negarrok diote....
Urre-kaiola, kabia baiņo
berogo bai-ote?
Maitatzen ez, ta maite zendula
zenion, gezurrez.
SANSON zapaldu zenezaken, ta
alako bildurrez...!
Atsegiņaren ontzian ez zan
zuretzat eztirik:
ta alare, nola zeuden katea
puskatu eziņik?
Ez dakizula zeorrek ere,
negarrez diozu.
Ez egin negar.... Ez al-dezu, ba,
kaiola puskatu?
Bide-illunean Goi-argi-izpiak
laztandu zinduten,
ta alde egin zendun, leizean berra:
erori baņo len.
Ez egin negar... Eman eskerrak
Jaunari Maritxu,
t'otoitz-egiņaz, gaurko asmotan
jarraitu kementsu.
Ez egin negar.... Zure bidean
ibiltzen ikasi:
maitasun-kate gezurrezkotik
garaiz eiņ igesi.
Orrela Jaunak jarriko dizu
egunen baten
uztarri-lagun maitasuntsua
begien aurrean.
Eta Goi-argiz ezautzen dezun
zure ezkon-laguna,
izango zaizu maitasun-kabi
ta uztarri leguna.
