Requiem Uxio Novoneyrarentzat

Luisa Villalta

 Pausa zaite

 Hitzak betirako bizi diren gailurretan

 Argitasun geldoan

 Biloak harrotzen ez dituen haizean

 Gure tristurari zabalegia zaion argitasunean

 Bukaerarik gabeko jakintzan

 Pausa zaite

 Hasteko zen bertsoan

 Esku hutsetan landutako iraultzan

 Betirako erein asturuan

 Inoiz heltzen ez den geroan

 sekula bukatugabeko iraganean

 Ai hiraz higatu egunak

 Hain laburki hatsartzen dugun hira hura

 Askatzeko hira

 Liburu bizien hira

 Vietnan-cantoren hira

 Etengabe berregiteko hira

 Ez makurtzeko hira

 Izateko ez izateko hira

 Noizbait izanaren hira

 Lurrez emokatu ahoz lurraren erraiteko hira

 Gauza izateko hira

 Ez etsitzeko hira

 IRAren hira

 Joaiteko eta ez desbideratu ez okertu gabe itzultzeko hira

 Gutarantza eta gurekin ibiltzeko hira

 Ai orain hain ixilik dagoen hiraren egun joanak

 bizi izan arren hitzegiten ez duen herioa da

 ixiltasuna

 Ohore sortuari betirako bizi delako

 Bertso bakoitzean agertu egian

 Bazter guzietan loratu bertsoan

 Betirakotu ametsetan

 ohore sortuari espero duelako

 Galizaren izena musu bakoitzean

 Galizaren keinua izen bakoitzean

 Betirako Galiza

 ohore sortuari gelditzen baita

 Aldaketa guzien kurutzunean

 Antsia ororen kurutzunean

 Garaipen betirakotuan

 Pausa zaite

 Bestelakoa ezin ez izanaren eta izan ezaren bakean

 Justizia zailaren segurtamen errazean

 Tximista betirakotzen duen amodioaren bermean

 Jarreraren koherentzia erakusten duen idazkian

 Ametsen burua bizi den hariztian

 Pausa zaite gugan

 Pausa zaite gugan

 Pausa zaite gugan