Lan egiteak nekatzen du

Pavese

 Bakarrik haurrak du karrika trebeskatzen

 bere etxetik ihes joateko, baina egun osoan

 karrikan herrestan dabilan gizon hori ez da

 haurra, eta ez du bere etxetik ihes egiten.

 Udan, badira arratsaldeak plazak hutsak baitira,

 apaltzen ari den eguzkiari eskainiak, eta arbol

 debaldez hornitu abenida hortarik datorren gizona

 baratzen da. Bakarrik egoteak balio ote du, gero eta

 bakartiago senditzeko? Herrestan gabiltzake, plazak

 eta karrikak hutsak dira. Emazte bat geldi arazi behar

 litzateke, harekin mintzatu, elkarrekin bizitzeaz

 konbentzitu. Bestela, bakarrik mintzo gara, horregatik

 batzutan,

 gautiar mozkortiak etortzen dira eta bizi osoko

 proiektuak aipatzen dizkigute.

 Dudarik gabe, ez da, plazaren mortuan idurikatzean norbait

 kurutzatzen, baina karriketan herrestan noiztenka gelditzen

 gara. Biga balira bederen, xoilik karriketan ibiltzeko, etxea

 emakumea legokeen tokian litzateke eta berdin balio luke.

 Gauez plaza berriz husten da.

 Eta pasatzen den gizon horrek ez ditu etxeak ikusten,

 argi inutilen erdian, begiak ez ditu altxatzen,

 bakarrik, bereak bezalako esku babatsu eta gogorrak

 dituzten gizonek ezarri kaleko harriak senditzen ditu.

 Ez da komeni plaza hustu honetan egotea.

 Baliteke, emazte bat karrikan otoizten balitz,

 etxe bat eskain lezakeela.