Hordago (Sergei Essenine-ri)

Borda, Itxaro

 Hor dago bertan gizonen mina

 erraten duen egia,

 gaubeltz ainarak odoleztatzen

 diren gisan alegia

 ogiburuak mozten dituen

 igitai haren begia!

 Agur lagunak, agur, adio,

 errez duzu ixiltzea,

 zutik dabiltzan haien artean

 belauniko ibiltzea

 eta finean bide bakarren

 itzal freskoan hiltzea...

 Nora eraman nauzu ametsa,

 amets argi ta ausarta?

 Joker ahul bat geldituko zait

 eskuan hutsaren karta:

 erre ditudan sinesmen orok

 egin bezate zaparta!

 Kanta zazue, gazte zarete,

 Ni zaharregia naiz,

 denborak duen indar itsuak

 gaindituko nauke araiz:

 aho hetsien kurai gorderi

 pentsatzen dut horrela maiz...

 Gazteok kanta zazue alai

 zuen bizitza segurra,

 kanta zazue egia denaz

 arbola eta egurra

 ahanzmenaren basamortuan

 zuritzen dela hezurra.

 Banoa, joan mainkuka, triste,

 ez naiz ni mundu berria.

 Aita aintzina doalakoan

 maite dudan aberria

 beti segitu nahiko nuke

 altzairuz sortu herria...