Atetan nago
Lauaxeta
("Lauaxeta"k Gasteiz'ko espetxean, il aurrean idatzitako olerkia)
Goizero zagoz nere atetan;
oi ots goxoa biotz muņetan!
Iretzat ditu Jainkoak
goiz neskatxaren usoak?
Egun sentia baņo lenago
nere txaki au dirdiraz dago.
Norbaiten begi niniak
antz artzen ditu argiak.
Baņa ots meia, zer nai didazu?
-Ixil, enetxo, Jauna nazazu.
Adats ederrok intzetan
maite-min nabil atetan.
Lotan ziņala zure ortuan
belar ta zugatz busti nituan.
Ikusi euren ederra,
zurez dute, ba, eskerra.
Zut nadin, Jauna, didar goxora
eta zut nagon zure mintzora!
Ostro-tartez, ixil-ixil,
zure ats xamurra bebil.
Betarte orrein pake argira
ibar ta landa edertu dira.
Oin garbi orrein urratsak
joranez ditu loratzak.
-Enetxo, zabal zure atea
ta izanen dezu eder betea.
Landan baņo garbiago
eder au barnetan dago.
Sar zaite, Jauna, etxe-barnera,
poza dator, ba, Zugaz batera.
Eta zure Arnas deunak
bete begiz biotz-muņak.
(1937)
