Txepetxa
Otaņo'tar P.M.
Askotan esan izandu dute
gizon ikastun argiyak
nola pixtiyak izan litezken
gure erakuslariyak;
erlia da bat aipatzen dana,
o! zer lan arrigarriyak
jartzen dituzten gure aurrian
onek eta txingurriyak!
txepetxak berriz erakusten du
ainbeste nota aik biyak.
Euskal-lurreko txoriyetan dan
txikitxuena da bera;
gaztaņ kolore bakarrekua,
nai bada ez da ederra:
begi argiyak, buru xanpala,
moko tentia aurrera;
Gorputza motxa, anka laburrak,
xaltokako ibillera;
xalapartako egalariya
eta kantari ergela.
Txotx batek aisa jasoko luke
nola karga gutxi duan,
baņan gustatzen zayo jartzia
adar sendoxiaguan;
amildu arren ez leike galdu
dakielako eguan,
baņan arkitzen baldin bada ere
burnizko aldamiyan,
iru lau aldiz xanpatutzen du
seguru ote daguan.
Udaberriko lendabiziko
kabiya txepetxarena
azaldutzen da ta ezaguna,
goroldiyozkua dena;
arbol gerriyan, untza tartian
du lekurik maitiena,
ta gizon askok ikusitzian
irixpirian daguena,
esan oi dute: Ązer konfiantza,
txori txar onek dubena!
Ta edozeņek esan lezake
berari begiratzian;
arretarikan ez dadukala
egin leyoken gaitzian;
ez-iduriyan ark kabiyari
beste zulua atzian
egiten diyo, andik joateko
aurrerakua tapatzian;
erakutsiyaz pentsa zagula
nola atera sartzian.
