Gizona beti barruan daukan

Olea, Inozenzio

 -1-

 Gizona beti barruan daukan

 sentimentu ark darama,

 une onetan ni ere orrek

 bertso jartzea narama.

 Zeuk dakizunez aspalditikan

 zaitut kuttuna, Zegama,

 nola daukazun txit erri ala!

 eta jator baten fama.

 -2-

 Erreztasunik asko izan det

 zu ondo ezagutzeko,

 ezpaitaukazu kopet illunik

 auzokoeri jartzeko.

 Neke askoren bearrik ezta

 zu biotzez maitatzeko,

 eta ez uste zauzkadanikan

 utsaren truke saltzeko.

 -3-

 Esango nuke zuk bi besoak

 beti zabal dauzkatzula,

 eta nunaitik gizalegeak

 gañez egiten dizula;

 orrutz datortzen danak semetza

 laster artzen dituzula.

 Nik ondo dakit gauz ontan oso

 adur aparta dezula.

 -4-

 Ez uste bada guri erri au

 arrotz egiten zaigunik,

 or bertakuak ez geranikan

 pentsatzen ere degunik.

 Zegamak badu nabarmentzeko

 señale bat ezagunik,

 au da: Datorren ari etzaio

 faltako emen lagunik.

 -5-

 Zegamarrikan ezta egongo

 iñoiz atzera begira,

 trebe jokatu beardanean

 eztu izango kupira.

 Orko semeak zabaldu dira

 gaur ia mundu guzira,

 gizon jatorrak nun eta noiznai

 ondo artuak baitira.

 -6-

 Jokera fiñik bat baldin bada

 ixpillutzat jartzekua,

 zegamatarren diñtasuna da

 aintzakotzat artzekua.

 Nunai azaldu liteke baña

 bereala etxekua,

 ugari eta estimatuak

 ez alda arritzekua?

 -7-

 Orko semak banatu arren

 munduan bizi bearrak,

 nunnai edozeiñ lani eltzeko

 sena badu zegamarrak.

 Gizatasunez beteak dira,

 saiatuak, ez zabarrak;

 Euskalerriak eztauzka ez or

 oso mandatari txarrak.

 -8-

 Zegamar batek bere erria

 maitatuko du benetan,

 bere jatorriz ederretsiaz

 dabillen leku danetan.

 Sakabanatu bizi diranak

 bakoitzak bere lanetan,

 euren txokoan bilduko dira

 ziur San Bartolometan.

 -9-

 Zegamak maite baditu ere

 pesta ta alaitasuna,

 bear danean azalduko du

 bulartsu kristautasuna.

 Bertso ta euskal oiturentzako

 badauka zaletasuna,

 gure arrazak oraindikan or

 sendo dauka osasuna.

 -10-

 Gazte nintzala neretzat grazi

 danak Zegamak zituan.

 Ai, lagun zarrok, or une alai

 pranko pasa genituan!

 gaur nola esan zenbait oroipen

 gozo berritzen dituan,

 lenen-maitasun laztanak ere

 or nabaitu bainituan?

 -11-

 Garai bateko adiskideak

 nola utzi nik atzian,

 ain zoriontsu izandu giñan

 denboraz gogoratzian?

 Oraindik ere or alkarrekiñ

 biltzen geran bakoitzian,

 esker ona ta maitetasuna

 pizten zaizkit biotzian.

 -12-

 O, Aizkorriko Gurutz Santua!

 Arren egiguzu lagun,

 gure izkuntza eta oiturak

 arretaz gorde ditzagun;

 euskalduntasun orren bitartez

 izanik kristau ezagun,

 egunen batez zure besotan

 danok atseden dezagun.