Atso ezaiņa
Mogel, Juan Antonio
"Atso azal tximur begi gorria,
bizartsu baltza eta sur andia,
argal, makur, erren, larogei urtekoa
eta aoan agin bakoa.
Bestetik, barriz, zan piztaz betea
ta zuri eukana ulea;
betseiņetan zirudian katua,
bizarretan sagua.
Ezin zantar ezaiņago izanik,
eztau entzun nai alan danik.
Diņo: "Zer da au? Betor espillua
ikusteko neure burua".
Ikusten dau, bada, zuzen egia.
Espillu guzurtia!
Diņo: "Emon yat barre egiteko
eta ez neu nazana esateko;
dago espillu au txarto egiņik.
Guzur uts! Ene matralla zuria
non dok? Non azal leun-garbia?
Ik gau baltz egiten deustak eguna;
eguzki argia, illuna:
bela baltza, eperra;
ezainduten dok ederra.
Neskatxi gazteak dozak zartuten,
gorputz liraņak makurtuten;
ausiko aut ausi, ostikopean
ez aut eukiko, ez, etxean.
Bakotxa bizi dau bere zoroak,
orixe dirausku atsoak.
Ez dogu ezautu gura burua,
ez entzun egia diņonik,
ez siņistu berba onik:
eta ausi nai da espillua".
