|
Zeruko nere amari
Jauregi, Luis
Ene Amatxo,
nere Zeruko Amatxo...!
Berriz Zugana
nator naigabez ta gaxo.
Etsai gaiztoak
puskau didate biotza:
nere alboan
ikusi det eriotza.
Ots-egin dizut:
Amatxo errukitsua...!
Eta maiteki
luza didazu eskua.
Zaurietatik
odola dariodala
natorkizu, ai!
guztiz aul eta makala.
Tristura beltzen
erdian daukat anima...
Zoritxar ontan
noruntz joko nuan, ba, Ama?
Ama zera-ta,
Amaren biotza dezu
semearen zai
zaude beti errukitsu.
Nabaitzen zaitut,
Amatxo, nere alboan...
Aur bat bezela,
artu nazazu besoan.
Estu nazazu
Zure kolko maitetsuan
erre nazazu
Zure Biotzaren suan.
Ta Zure eskutik
ez nazazu beņere utzi
aurtxo txikia
bezela, zaitu, Ama, ni.
Bestela, etsai
beltzak ilko nau betiko,
ta, Ama maitea,
betiko zaitut galduko.
Orixe baņo,
iltzea nai det nayago...
Mundu ontatik
eraman, ba, ni lenago...
Zure besotan, Amatxo...!
|
