|
ĄUmezurtza!
Jautarkol
1
Umezurtza atez-ate
dabil eskean...
Ildegira lotara
doa gabean.
***
Elurra mara-mara
goiko mendian,
elurra mara-mara
egun guzian.
Artzaiak artaldea
sartu etxean
goian txabola utzirik
elurtartean.
Sutondoan otoizka
dago amona,
ezpaņan pipa zarra
duela, aitona.
Otzez dardaraz doaz
mezara andreak,
otzez dar-dar lanera
doaz gazteak...
Ta umezurtza atez-ate
dabil eskean...
ta ildegira lotara
doa gabean!
Etxe-txoko berorik
ez omen du nai,
ildegian naiago
otzez ta ernai.
Gauero illobi baten
gurutz-alboan
norbaitekin izketa
ezti gozoan.
Gurutz orren besotan
nai loak artu,
t'eguzkiak musuka
bertan esnatu.
II
—Ez dator umezutza
geigo eskera,
gure erritikan jun zan
nunbait bestera.
Ortzale, nun ote da
eskaletxu ura?
—Mutiko umezurtza
jun zan Zerura.
An bere amatxoren
obi gaņean
illotzik arkitu det
elurtartean.
Ta antxe lurperatu det
aman obian,
berak beti egon nai
zuan tokian...
***
Ortzallea atxurrakin
etxera doa:
bere artean dio:
Mutil gaxoa!
Ez du elurran otzak
mutilla il, ziņez,
su-gar biziaz il da,
maitasun-miņez...!
Errian zabaldu da
il-berri illuna.
Gurasoak diote
Seme zoruna!
|
