Umezurtza

Jauregi, Koldobika

 Umezurtza atez-ate

 dabil eskean...

 Ildegira lotara

 doa gabean.

 Elurra mara-mara

 goiko mendien,

 elurra mara-mara

 egun guzian.

 Artzayak artaldea

 sartu etxean

 goyan txabola utzirik

 elur-tartean.

 Sutondoan otoizka

 dago amona,

 ezpañan pipa zarro

 duela aitona.

 Otzez dardaraz doaz

 mezara andreak,

 otzez dar-dar lanera

 doaz gazteak...

 Ta umezurtza atez-ate

 dabil eskean...

 ­Ta ildegira lotara

 doa gabean...!

 Etxe-txoko berorik

 ez omen du nai,

 ildegian nayago

 otzezta ernai.

 Gau oro illobi baten

 gurutz-alboan

 norbaitekin izketa

 ezti-gozoan.

 Gurutz orren besotan

 nai loak artu,

 t' eguzkiak musuka

 bertan esnatu.

 -Ez dator umezurtza

 geigo eskera

 gure erritikan jun da

 nunbait bestera.

 Ortzale, ¨nun ote-da

 eskaletxu ura?

 Mutiko umezurtza

 jun da Zerura.

 Antxe bere amaren

 obi-gaiñean

 illotzik arkitu det.

 elur-tartean.

 Ta antxe lurperatu det

 aman obian;

 berak beti egon nai

 zuan tokian...

 Ortzalea atxurra'kin

 etxera' doa:

 bere artean dio:

 ­Mutil gaxoa!

 Ez du elurran otzak

 mutila il ziñez,

 berotasunez il da

 maitasun miñez...!

 Errian zabaldu da

 izpar ituna.

 Gurasoak diote:

 «­Seme zoruna»...!