Txantxangorria
Jauregi, Luis
Udazkena zan. Basoa illotzik
bezela zegoan.
Osto ori-igarren artean artzai-
-txabola basoan.
Artzai-txabolan txantxangorri bat
bizi zan pakean,
biotz-barrengo poz-naigabeak
kantari goizean.
Ixil-ixilik zegon basoa,
bakarrik txoria:
iņork etzuan entzuten aren
kanta bioztia.
Elurra ari zun ta ia ixildu zan
basatxoritxoa.
Zuen txaloak entzun ta orain
ibai pozez gaxoa!
Il-arte noski ekingo dio
eresi zarrari,
t'euskal-basoa esnatuko du
goizetan kantari.
Zugaitz batetik-bestera txio
udaraberrian,
udaran txio errekaldeko
sasi amestian.
Txio ta txio jarraituko du
txantxangoritxoak:
urretxindorren kanta sorgiņik
ezin du gaxoak.
Arranoaren egorik ez du
egiteko egan:
Euskal-Erria esna-azitzea
ez dago beregan.
Urrtxindorraren eztarria ta
arrano egoak
ba leuzka zuek maite dezuten
basatxoritxoak...!
Orduan noski, ez litzake ilko
Euskaldun-Erria:
zutik jarrita entzungo luke
aren eresia.
Baņa, aizkideak, ez naigabetu:
ba-dator eguna.
Laister jaioko da olerkari
ziņez euskalduna.
Bitartean ni, orain bezela,
Altzo'ko basotan
arituko naiz poz-naigabeak
ixurtzen bertsotan.
