Oroipena

Jauregi, Koldobika

 Ama maite bat ikusi nuan lengoan

 samur laztantzen bere semetxo kutuna.

 Ama, zarra zan bañan arpegi gozoan

 igartzen ziran lengo indar-edertasuna.

 Negarrez zegon eskatzen bere altzoan

 zeukan semeai laguntza ta maitasuna.

 ­Ama gaxoa! Egaka bere alboan

 an-or zebillen pozez eriotz ituna.

 Ta bat-batean seme txarraren eskuan

 aizto zuria dirdizka ­ai! ekusi nuan,

 eta ama zarra azken-asnasetan lurrean.

 Miñaren miñaz mindu zan nire gogoa:

 ta ura ikusirik esan nun nire artean:

 «Ola nire Amai sartu zioten aiztoa.»