Nere aurtxoa
Jauregi, L.
I
Seaskatxo polit bat
ba-det nere etxean,
ta Aurtxo Jesus eder bat
seaska-gaņean.
Beti Zerurontz beira
ditu begitxoak,
goruntz jasota beti
bere besotxoak.
Pozezko irripartxo bat
beti ezpaiņetan;
bere ointxo zuriak
beti jolasetan.
Oņetan muiņ-eginda
jun oi-naiz etxetik:
muiņ berogoik ez da irten
nere biotzetik.
Etxera bezin laister,
seaskara noa:
ta Aurtxoantzat lenengo
nere muiņ beroa.
Betzat oerakoan
muiņ azkenekoa,
jeiki orduko, betiz,
betzat lenengoa...
II
Atzo negarrez arkitu nuan
bere seaskan Aurtxoa...
Negar-zotinka egon zitzaidan
egun osoan gaxoa.
¨Zer dezu, Jesus, nion negarrez,
nork egin dizu pupua...?
Ez egin negar... Esan, ai! arren,
zerk zaukan naigabetua...
Begi maitetsuz begira niņun,
t'erantzun zidan negarrez:
ĢNere Mexico kendu didate
nere albotik indarrez...
Berriz nerekin ikusi-arte,
noletan egon ni parrez...
Otoitz, Kristauak, otoitz ta negar...
Otoitz, danok biotz-garrez...!
