Lore ederrenak

Jauregi, Koldobika

 Baña ¨noletan igartu dira nik atzo

 or jarritako lore liraiñak, Amatxo.

 lore liraiñak, Amatxo.?

 ­Amaika bider egunabarran alaiki

 nire baratzan oyek biltzen naiz ibilli,

 oyek biltzen naiz ibilli.!

 ­Eta urraturik nire esku-oñak arantzez

 etxeratu naiz, Zutzat zirala-ta pozez

 Zutzat zirala-ta pozez!

 Bada ¨noletan igartu dira nik atzo

 or jarritako lore liraiñak Amatxo,

 lore liraiñak, Amatxo.?

 Olaxe nion

 nire artean

 nire loretxo

 liraiñak

 Zure alboan

 Ama, ikusirik

 orririk gabe

 ta igarrak.

 Ta bat-batean

 aingerutxo bat

 nire aurrean

 jarririk,

 begi maitetsu

 Zeru-iribarrez

 auxe esan zidan

 samurki:

 «¨Iñoiz igartzen

 ez diran lore

 lirain-ederrak

 nai-ituzu?

 Ara, ba, ugari

 Zure barruan

 sortzen ta aunditzen

 zaizkitzu.»

 Zeruratu zan

 aingerutxoa:

 eta geroztik

 Zuretzat

 miñaren miñaz

 atera ditut

 biotz-barendik

 banaka.

 Begira itzazu

 oraindik ere

 dariotela

 odola.

 Kupitu zaitez

 nire uskeriaz,

 ta artu izkidazu

 gaur, Ama.