Irudia
Jauregi, Koldobika
Nire ibiltzan ler gaizto eginda
atzo arratsaldean
atseden artzen exeri nintzan-
bide baztarrean.
Gaua eldu zan ta abiatzera
etxerontz nuala
entzun oiu ta abesti-mur-mur
nastu bat bezela.
Gizozte-sengi-talde nabarra
moltzoka nastuan,
gora atsegiņa! oyuka nire
bidetik zijuan.
Ardo-zatoak zeramazkiten
batzuk eskuetan,
sua bestetzuk eta guziok
lorak buruetan.
Iņork bultzaka zeramazkila
zirudin, aurrerax.
bere ardiak, artzai sendoak
damazkin antzera.
Lore txorta bat eskeņi zidan
gazte batek alai,
ta ne-surretan jarri esanaz
egiteko usai.
-ĢEz dizkiņet nai arantza duten
lorerik iņolaz.
Ara gorririk nire biatzak
oraindik odolazģ.
Erantzun gabe bestien gana
jun zan erdi-parrez,
ta gaxo aien poza ikusirik
ni berriz, negarrez.
Etzan ikusten
bide-lurrean
nire etxeraņo
lore zimel ta
odola baņo.
