Gaur eta biar
Jauregi, Koldobika
Auxe naiz orain: gaztetasunak nire buruan
dirdits-dagi, ta kemenak su eta gar barruan
kemenak su-gar barruan.
Biztaldiaren udaran nago; nun-nai argia
nun-nai beroa dakust. Udara dan pozgarria!
Udara dan pozgarria!
Ez dakust ekaitz gaitzik dakarken laņo beltzarik
ortze argian euzki gartsua dakust bakarrik:
euzki gartsua bakarrik.
Alditxo baten-barru, baņa, bai-da itzaltzen sua
ta uda ondoren ere bai-dator beti negua;
bai-dator beti negua.
Bai, etorriko zait laixter-bai-laxter negu beltz-otza
eta nigan be bai-du botako edur izotza.
Urteen edur-izotza!
Ta bein-edo-bein nire argazki auxe orduan
bai-det artuko, orain lez, esku dardaritsuan
nire esku dardaritsuan.
Eta maiteki esango diot nire inguruan
jolas-dagin illobai: Ara, ba, auxe izan niņuan!
Ara, ba, auxe izan niņuan!
Poztuko al-da orduan, arren, nire gogoa
bai-dijuala-ta laister Aberrira gaxoa,
poztuko al-da gaxoa!
