Eutsi esiari
Jauregi, Luis
Nere arrizko mendi-txabola barreneraņo
eldu zan zure irrintzia:
pakezko irrintzi,dei maitetsua, euskaldun-biotz
on baten oyu bizia.
Ai, nik al ba-nu zure dei ori nere asnasez
bertso auetan indartu,
t'odol biurtu, t'euskaldun danon biotz-barruan
garra dariola sartu...!
Euskal-semeak...! Euskerik gabe nola liteke,
noletan Euskal-Erria?
¨Zertako degu gure basoko zugaitz-gaņean
txoririk ez dun kabia?
¨Ez al-da izkuntza geren aitonak joan-baņo len
eman ziguten musua,
ta aiekin beti alkartu eta lotutzen gaitun
maitasun-laztan estua?
Geren aitonak ta gure Erria maite ditugu
¨nolaz, ba, maite ez euskera...?
Gerok, gure eskuz ustekabean gure illobia
ai! egiten ari gera.
Euskera il-eta, gure izatea ta izen garbia
eroiko dira illundira.
arrizko esi-gaņeko lorak, arrek lur jota,
lorak be, lur jota dira.
Euskaldun danok, alkar artuta, eutsi daiogun
esiai eroi baņo len...
Euskaltzaleak...! un atez-ate euskaldun danoi
beren biotzak-eskatzen;
ta egin dezagun danon biotzez biotz aundi bat,
euskal-biotz bat lenbailen...
Ta alare esia eroitzen ba-da bere azpian
danok pozez il gaitezen.
