Errenderi'ko Madalen deunaren elizatxoan

Jauregi, Koldobika

 Eliza txiki ta ixila,

 oroigai eztien kutxa,

 malko samiñen ontzia,

 gure asabak, esku zabalez,

 maitasun-pitxiz josia.

 Anai-gudate luzean

 gure aitonen babesa,

 otoitz-leku paketsua,

 maitasun-deiez, eskari gartsuz,

 malko beroz gantzutua.

 Begi eder-negartsuaz

 beti maiteki begira

 eskuan dun gurutzari,

 aldare-erdian dago Madalen

 bide-erakusle, zaindari.

 Maite-damu zindoaren

 zurezko irudi bizia,

 lore il, Euzkiak piztua;

 suzko ondartzatik itzal-kabira

 jo zun uso zauritua.

 Maite-miñez zaurituta

 kabirik-kabi zebiltzan

 abestuz txinta eroak...

 josu-begien maite-txinpartak

 erre zizkitzun egoak.

 Erre zizkitzun egoak,

 erori ziñan lurrera,

 ustu zenduan negarrez

 barrengo pozoi ustela eta

 bete zindun Zeru-garrez.

 Esan, Madalen ederra,

 griñen atsegin-ondartzan

 eztirik ote dagoan,

 t'oñaze-eztenik arki al-leiken

 Josu'ren oñen ondoan.

 Esan, gizarte-algarak

 ez al-diran geienetan

 naigabearen txantxoak,

 t'ez ote diran zorion-ibai,

 oben-nekezko malkoak.

 Zure biotzaren kaian

 sartu oi-ziran ontziak

 zekarzkitzuten emaitzak,

 ¿zorionaren lurriña al-ziran,

 ala ametsgezur-agintzak?

 Zure españetan lertzen dan

 iripar-lore gorriak,

 zure bekoki barean

 dirdiz-dagiten Zeru-izpi oiek,

 diote izketa ixilean.

 Zorionekoak, ziñez,

 oben-kaiako kateak

 apurtuta, zuk bexela,

 malko-itxasora jotzen dutenak,

 ontzi-zai, Josu dutela...!