Dabit'en CXXXVI'garren eresia

Jauregi, Luis

 Babilonia'ko ibaien ertzetan exeita

 sarri egoten giñan naigabez josita:

 t'oroitu bezin laister zutaz, gure Sion,

 negarrari guziok ematen genion.

 Gure ereskiñak antxen ibaien ertzetan

 zintzilik genituan garri saratsetan:

 gure eresiak, arren, asteko kantatzen

 jauntxoak bai ziguten sarritan eskatzen.

 Gure jauntxo gaiztoak, gure etsai zekenok.

 gure Erritik indarrez kendu ginduztenok

 zetorzkigun arrenga sarri ziotela:

 «Eresien bat kanta, Sion'en bezela.

 Jaunaren eresiak Sion'en antzean

 abestu guk, ai ­emen, atzerri-lurrean..!

 Ez, ez. ¨Gu zutaz aztu, zutaz, Jerusalen?

 Legortu gure eskuia bekigu Jaunak len.

 Jerusalen, gu zutaz aztuko ba'giña,

 noizpait gure gozapen izango ez ba'ziña,

 aosapaian gure mingañak josirik

 arren, gelditu bitez betiko itsatsirik.

 Oroitu zaite Jauna, Erria su-garrez

 birrindu zigun etsai zital Edom'darrez;

 «Oñarrietaraño ondatu ta nastu»

 zioten egun artaz, Jauna, arren, ez aztu.

 Babilonis gaxoa, gutzat ain gogorra...!

 Laister gañean dezu Jaunaren zigorra.

 Zuk egin dizkigutzun txarkeriak aña

 izan bedi zure gain datorren ordaña.

 Zoriontsua bedi, zure semetxoak,

 amaren magalean lo dauden aurtxoak,

 indarrez artu eta joka arkaitz-gañean

 lertuko dituena egunen batean..!