Ator, maiteņo
Jautarkol
Maiteņo bat ba-nun benetan maitea
aragi gabeko neskuts maitalea,
edertasunaren irudi sorgiņa,
amets urdin baten izpi atsegiņa.
Aren maite-musu, laztan emankorrak.
gotzon-besarkak lez, garbi, eztikorrak.
Begiok etzuten ikusten aurrean,
bai orde biotzak igartzen barnean.
Eresiz orduan josten zan gogoa,
euzkia sortzean or danez basoa:
musu zemakidan goi-izpiak muņetan
ta asten zan eztiki biotza kantetan.
Aragi jantzia erantzis begiak
jantzi oi-zitusten gogo-uts janzkiak
t'eder-miņak jota zerurontz begira
ortzean zekusten jaun-Goiko-dirdira.
Bizitza berria zekusten lurrean
dirdiraz izaki orroen gaņean.
Orduan soņa au bai urduri ta miņez
gogoak ziona mintzatu eziņez...!
Orduan, txorien txintaka sotillak,
lore ta zugaitzen izketa-aldi ixillak,
ibaien mur-murrak, itxas-uiņ-ooroak...
bai zitula ziņez aditzen gogoak...!
Basoko orbelaren eres negartia,
ortze ta lurraren arrats-abestia,
euskeraren deiak, mendien negarrak,
Aberri-amaren bizitz-deadarrak...
Orduan zituan entzuten gogoak
ta goruntz jotzen zun zabalduz egoak:
t'eztiki begiai negar-zeriela,
kantari asten zan nere ereskin aula.
Ixilik dago gaur nere ereskin zarra,
len eresiak les, dario negarra,
kabi-bazterrean zaurituta miņez
ixil-ixil dagon urretxindorra lez.
Esna adi ta gertu, nere ereskin kutun,
nere poz-naigabe-alditako lagun.
Abestu, txoriak ekaitz-ondorean
umetxoei deika kanta oi-dun eran.
Txistuka barruan ari zan aizea
ixildu ta sortu baizaiguk pakea:
kanta ezin ukan naigabe latz ura,
otoitz biurtuta jun baidek Zerura.
Ator, ba, Maiteņo, neskutz zerutarra,
amets zoragarri, edertasun-garra...
Ne-bizitza i gabe, bai ixil-mospela!
udaberri gabe basoa bezela.
¨Zergatik nigandik iges ebilenan?
Ni ire billa berriz, eroaren gisan,
iretzaz galdezka bide-bazterretan
t'egarriz urtutzen maitasun-garretan.
Ba-ator ixil-ixil maitearengana...
Oartu diņat bart ire muiņ laztana.
Biotzak ba-zekin urbil agonala,
nabaitzen din ire janzkien itzala
¨Zertaz ago bildur? Orain lengoa naun
ta irekin il-arte nai diņat nik iraun.
Ator, ta ire atsaz loretu biotza,
besarkaz ta musuz urtu gogo-izotza.
Zuspertu zaņetan poesi-sukarra,
piztu ilezkor guraz nere ereskin zarra,
askatuta geroz ere Aberriak
gogoan ditzadan nere abestiak.
