Piarres Bidegaray, zuri

Borda, Itxaro

 1

 Ezarri nahi diot saldari nik gatza;

 EGIA adineko gizonetan datza:

 Hori eskribatzeko hartzen dut arkatza

 Bai eta argitzeko eztabada latza...

 2

 Bertsoetaz jendeak guti du axola,

 Nik irakurtzen ditut, zaitela kontsola...

 Ederra zen funtsean zure parabola

 Damu dut gaizo Pierres kexaturik hola...

 3

 Odola euskalduna dotale senditzen

 Diozu adiskide, zaitut konprenitzen;

 Euskalduna ala ez zainetan ibiltzen

 Harek laguntzen nerau bizirik segitzen...

 4

 Munduaren morala doala behera,

 Zaharrak otoitzean zoin gauza ederra!

 Orain bihurtu eta Jaunaren xedera

 Beldurtu ote zira ifernura lerra?

 5

 Jesus Jauna Zeruan juje handi dago

 Askok ikusi dute hala lehenago...

 Leizetan balitake giza-seme frango

 Pietate apurrik nehon ez balago!

 6

 Barkamendua diot galdatu Jesusi;

 Neri gaztetasuna etzerait itsusi

 Zuk zure begiekin dukezu ikusi;

 Nahiago dut izen «mamu» haien kusi...

 7

 Nik ukaiten banu pizteko ahala,

 Bizia has nezake gogotik berhala,

 Ederra zait mundua, mamia, azala,

 Erradazu segidan: «Ez de beti hala!»

 8

 Ez dut zaharren kontra lerrorik eginen

 Ez eta zerueri deusik galdeginen...

 Arrazoin handia zait egun aldeginen

 Egiaz hoberena izatu baitzinen...

 9

 Azken bertsoa zuri Pierres Bidegarai

 Donoztirin zaudela, azkarrean Jasai;

 Ar zaite otoitzean kartsu eta nasai

 Nik segituko duket leize beltzaren zai!

 10

 Ai zu Euskal herria, ez duzu bihotzik

 Ohiduren uztaiak zaduzka zu hotzik:

 Prediku egiteko badu aski botzik

 Sendimenduendako ez dauka abotsik...