Mozartek esesinatu poetaren testamendua (1981eko ekainan)

Borda, Itxaro

 Ez dut lurreko gauzetan

 nahi nik salbamendua

 berdinki ez dut segitu gogo

 zeruen manamendua,

 anarte hortan idurikatuz

 hutsaren jujamendua

 hona Mozartek asesinatu

 lumaren testamendua!

 Askok diote gutan berean

 Mozarte bat lo dagola:

 sinfoni haren lehen neuria

 hiltzale izan zen hola...

 Hau dugu gauen itzal hezetan

 oihanak gordez arbola,

 edertasuna nahiz zabilan

 mainkuaren parabola!

 Zirko honetan, hitza hezirik,

 jartzen nuen negurturik

 nagusi nintzen batzutan, baina

 duda hura lapurturik

 gogoan gorde indar guzien

 sasi-hesolak urturik

 maitasun minez nindabilarik

 bazoaken beldurturik...

 Eta herria maitatu nuen

 maite duzuen hainean

 baina ideiak ez genituen

 berdinak honen gainean,

 askatasuna desiro nuen

 kartzelaren ordainean;

 ordea jabal araziko dut

 bazterdun botza zainean.

 Ez dut sufritzen; oraindik ere

 bihotz basaren zokotik

 edo galdurik ihes badoan

 gau beldurraren zorotik

 minik ez dator; sufritu gabe

 irriz ari naiz gogotik:

 poemak sortuz iragan nintzen

 bizitza honen ondotik..

 Nere azkazi xoilen artean

 ez da sortuko aharrik

 dirurikan ez baitaukat edo

 beste ontasun zakarrik,

 enkre botoilaz kanpo uste dut,

 ez da sineste zaharrik,

 balio handi bat balukela

 Waterman lumak bakarrik...

 Sagu goseen hortzen meneko

 ez badituzue uzten,

 makinaz eman textoak hori

 gaurgoitik duket ikusten,

 ondokoentzat gainera bertso

 paper denak ditut husten;

 ez dakit nola beren artean

 partekatuko dituzten...

 Bera hautsirik mundua hautsi

 nahi lukenak oraino

 askoz hobe du ixiltzea hor

 kantuz segitzea baino.

 Hitzen azpira erori diren

 puskak nork ditu alaino

 berriz bilduko, iraun dezadan

 datorren ekainaraino...