gorpuzten hasi zen usteltzen ari zen hil handiegiaren gorputza eta heriotza hotzegia zelako beldur epelak bizi nahi zelaiera ekarri zuen uste gabean.
hil handiegiaren gorputza hotzegia zetzan zelaiaren erdian haize madarikatuak zabaldu zuen ustel usain zitalak uste gabe guztiak gaitzetsi zituen. zelakoaren ustetan hil zen hil handiegia goizeko ihintza urtutzen hasi zen mementurik juxtuenean.
eta betirako heriotza uxatu genuen
gure lur sakaratuetatik
ren a ihintza gehiegi irrika genuelako
ren izen saindua goraldatuz
izan dezagun heriotza
heri hotza
herio motza
izan gaitezen gorputz
gorpu
gorpu uts
lur haragizko
forma itxuragabean izan bedi beti
halako holako nolako delako kako.
© J.I. Garmendia