gorpuzten hasi zen usteltzen ari zen hil handiegiaren gorputza eta heriotza hotzegia zelako beldur epelak bizi nahi zelaiera ekarri zuen uste gabean.

        hil handiegiaren gorputza hotzegia zetzan zelaiaren erdian haize madarikatuak zabaldu zuen ustel usain zitalak uste gabe guztiak gaitzetsi zituen. zelakoaren ustetan hil zen hil handiegia goizeko ihintza urtutzen hasi zen mementurik juxtuenean.

eta betirako heriotza uxatu genuen

gure lur sakaratuetatik

ren a ihintza gehiegi irrika genuelako

ren izen saindua goraldatuz

izan dezagun heriotza

heri hotza

herio motza

izan gaitezen gorputz

gorpu

gorpu uts

lur haragizko

forma itxuragabean izan bedi beti

halako holako nolako delako kako.

 

 

© J.I. Garmendia