VII
UDA-ARTZANTZARO MAMI
Axeri-arrapatze. Ezkontza. Sal-eroste. Arantzazu, artzain-sinistun-oiñarri. Ipui ta gertamen.
Zerk lertu dik Aizkorri,
udarak ez ezik...
Il-arian itukan
pitxi oiek guzik?...
Oskarbiak erraiu utziaz intzetan,
argi-txinta datorkik berekix izketan.
Mendi-larrua parrez, goiz-gorri litsetan,
eguneko jolas zai, oro ametsetan...
Orra, txitxi-potxoan, euretzat lagunak,
eure errai-barnetik arnasa emanak.
Argitik illunera jostaillu zaikanak,
parre-bizi zaikidan izaki kuttunak...
Ortan doakik joanaz, argia galtzera,
eguzki maitakorra, lausotan biltzera.
Aizken laztan xamurrak emanaz batera,
ega-xapla geldian, murgil itxaspera...
Zinzarri-dungulua galduaz batean,
ega-txori xotilla gorde zaik kabian...
Ez aalaiz ainbat bigun, gabaren erdian,
illargi zapalaren argi motelean...?
Konta ezinka izar, illuna geitzera,
Zeru-sapai nasaian kiñuz ditukela...
Laiño moltxo urriak batera-bestera,
masaillera bilduaz lo-lagun bailira...
Uda...! Nori ez diok, bete begi-nini,
azaleratzeakin ainbat apaingarri...?
Aazturikako zerbait, pizten didak niri,
ixpillu aurrez-aurre... Artzantzaro mami!
© Martin Ugarte