VII

UDA-ARTZANTZARO MAMI

 

Axeri-arrapatze. Ezkontza. Sal-eroste. Arantzazu, artzain-sinistun-oiñarri. Ipui ta gertamen.

 

                        Zerk lertu dik Aizkorri,

                        udarak ez ezik...

                        Il-arian itukan

                        pitxi oiek guzik?...

 

          Oskarbiak erraiu utziaz intzetan,

          argi-txinta datorkik berekix izketan.

          Mendi-larrua parrez, goiz-gorri litsetan,

          eguneko jolas zai, oro ametsetan...

 

          Orra, txitxi-potxoan, euretzat lagunak,

          eure errai-barnetik arnasa emanak.

          Argitik illunera jostaillu zaikanak,

          parre-bizi zaikidan izaki kuttunak...

 

          Ortan doakik joanaz, argia galtzera,

          eguzki maitakorra, lausotan biltzera.

          Aizken laztan xamurrak emanaz batera,

          ega-xapla geldian, murgil itxaspera...

 

          Zinzarri-dungulua galduaz batean,

          ega-txori xotilla gorde zaik kabian...

          Ez aalaiz ainbat bigun, gabaren erdian,

          illargi zapalaren argi motelean...?

 

          Konta ezinka izar, illuna geitzera,

          Zeru-sapai nasaian kiñuz ditukela...

          Laiño moltxo urriak batera-bestera,

          masaillera bilduaz lo-lagun bailira...

 

          Uda...! Nori ez diok, bete begi-nini,

          azaleratzeakin ainbat apaingarri...?

          Aazturikako zerbait, pizten didak niri,

          ixpillu aurrez-aurre... Artzantzaro mami!

 

 

 

© Martin Ugarte

 


"Jatorriaren errotik" orrialde nagusia

www.susa-literatura.eus