X
ILARGIA
Platerok edan berriak zitun bi suil ur izarrekin orueko osinean, eta ukuilura itzultzen zan, astiro ta xorturik, eguzkibelar luzeen artetik. Haren begira nengon ni atean, karezko opoan etzanik eta suarrostoen urrin epelean bildurik.
Irailako astareez ezatutako hegazpearen gainean, lerrondo-arnas sendoa bidaltzen zun landa urrutia lotan zegon. Hodei beltz haundi batek, urrezko arrautz bat erroin zukean oilo erraldoi baten antzera, ilargia muino baten gainean jarri zun.
Esan nion ilargiari:
... Ma sola
ha questa luna in ciel, che na nessuno
cader fu vitas mai se non in sogno.
Platero begira-begira zegon eta belarri bat harrotzen zun hots gogor, biguin batez. Harrituta so egiten zidan, eta bestea harrotzen zun...
© Juan Ramon Jimenez
© itzulpenarena: Bingen Ametzaga