IX
Itsasoa lainoz estalduta dago;
Murmur zurgarria dagie uhineak.
Ur garbietatik, astiro-astiro,
Irudi zuri bat leunki jagiten da.
Bera dan ederra!
Nor da baina bera?
Uhinatik sortuta hondartzara dator
Ta nere alboan laster jezarri da.
Irudi samurra, gozo ta laztana,
Mamu gelgarria! Zeu, ene, zeu zara
Itsasoko mamu,
Sorgin txit ederra.
Itsasoko altzo sakonetik urten
Ta zergatik hona etorri zara ba?
«Zure besoetan estututen nozu;
Zure besarkadeak diran gogorrak,
Irudi kutuna
Mamu hain liraina!».
— «Nere besoetan zaukot, gaztetxua;
Suhartsu ta leraz laztanduten zaitut.
Ilunabar hotza dagi gaur, maitea,
Ta zure ondoan gura dot sutatu.
Zeu zaran lerdena,
Zeu zaran errutsu!».
Ilargiak gero ta zurbilagoa
Hodei baltz artean dager aurpegia;
«Begizkuna busti ta lainotsu dozu
Itsasoko mamu, sotiltsu, ederra!».
Zer dala ta hori,
Maitagarri ona?
—«Ez da berez busti, ez da berez lohitu.
Bustita daukodaz nere begi baltzak
Ura tantatxu bat lotu izan dalako
Itsas-uhinetatik urten nazanean».
Baina ikusten zaitut
Begien aurrean!
Itsastori, pio mingorrak dagie;
Itsas-harrotua orruaka hasi da.
«Zure bihotz hori higituta dago
Taupada itzelakaz gogor eraginda!
Itsas-maitagarri,
Mamu sonatsua!».
—«Taupada itzelenak erabilten dabe,
Gar, zaletsu dago gaur nere bihotza;
Etzara nigandik inoiz aldenduko,
Betiko nerea zeu izango zara,
Gizakume hori,
Maite zaitut eta!».