V
Nere maitearen sendia, itsumuztuz
Idoro nebala, ibilten joaki,
Beren ahiztatxuak, beren aima ta amak
Danok berrezautu ninduben alaiki.
Nere osasunatzaz eusten galdetu
Ta berehalaxe, nere aurpegiko
Zurbildasunaren, enintzala aldatu
Lehen lez nagoala danok esan eusten.
Izeko, lehengusu eta beste notin
Gogaikarrien barri hartu nituan;
Baita legunkiro zaunka eiten eban
Txakurrarena be jakin neban arin.
Nere maitearzaz ere itandu neutsen;
Maitea, gerotxu, ezkondu izan zala
Eta umealdian aurkituten zala
Eztiki, maitero esan eusten eurek.
Nere zorionak ta barrionak be
Eztiki, maitero emon ein neutsezan;
Ta agur laztantsu bat, bihotz ondokoa
Berai emoteko nik eskatu neban.
Ahiztatxuk, bat-baten, oihuka esaban
«Txakurtxu polita, txakur pitintxua,
Hazi ta handitu zan ta amorruz gexotu;
Rhin ibaira bota beharra izan gendun».
Maitearen antza dau neskatil honek
Irribarre egiten daunean batez be,
Ta atsekabez bete nabezan begiak
Begi berarexek daukoz txikitxuak.