XXX
Jai-egunetako
Soinekoz jantzita,
Oihan-basoetan
Jolastuten dira
Herriko jauntxoak;
Pozorrezko oihuak
Jaurtikitzen dabez
Ta ijutika dabilz
Ahuntz txikiak legez,
Gizadi emakor-
Ederrari, gogoz
Agurrak egiten
Zorabiatuta
Begiratzen dabe
Lorez apainduten
Dan gizadiaren
Sendasun barria.
Ta euren belarri
luze-zabalakaz
Erakartzen dabez
Abarren gainetik
Hormatxoritxoak
Jaurtitzen dabezan
Eres-abestiak.
Nere logelako
Leihoa orduan
Berehala ixten dot
Ehun ilun bategaz;
Holan lortuten dot
Egun guztietan,
Hain maite dodazan
Zomorro kutunak
Laster eratorri
Nere gelatxura,
Astiro ta ixilki
Neu ikertutera.
Eta, aldi hartan,
Ilundi ilunetik
Atzera itzulirik,
Maitetasunaren
Antzin-irudia
Aurrez agertzen jat;
Berehala nere
Alboan jartzen da,
Eta bere malko
Bero-beroakaz
Itunez betetzen
Dau nere bihotza.