ZERUKO SENDATZAILEARI
Berriz ere urgun eta kikildurik
etorri banator, gaitz-sendatzailea:
guduan gorputza dut zauriz betea,
izterra elbarri, beso au zintzilik.
Begira dagokit etsaia oraindik
ar dezadaneko mendiko bidea:
sendatu artean baduket epea
Zuregan atseden dezadan bearrik.
Auxe baitut noski nire izangoa:
odol iarioan eldu gaur bezala
burruka gaitzean burua lur-ioa;
neure zauri minok zuk sendatu-ala,
berriro mendira gudari banoa,
gogotan artuz zu lengoa zerala.
1961' gko. Mendekostez
© Iokin Zaitegi