ARGIN ZARRA
(Orixe'ri biotzez).
Erriko arrobian
ari nauzu argin,
etengabe diardut
gau ta egun ekin!
nekeak leporatuz
biotz-eskuak min,
nere amets ederra
egi biur ledin.
Arri mokorrak artu
ta, gogoa larri,
nere bizi osoa
barren diet iarri:
arpikoz iardun oi dut
buru ta belarri
gai zakarrok itzuli
nairik izarrarri.
Oraingo euskaldunak
eztezake uler
gaitzustean damurik
nere lanen ezer.
Gerok(o) olerkariek
adituko laster
ta alegin gorriok
iritziko eder.
Eskuko daitenean
Euskal-Aberria,
artu, olerkariok,
nik landu-arria.
Andragoi-buruntzian
bedi ezarria.
nere zain-odoletan
gorritu-pitxia.
Esku zuritan beza
ikurrina zabal,
gur(e) egunetan zarpil,
ordurako iaukal:
lokatz-odolez zikin
ikusi nun oial,
usu aldatuko da
Euskadi'ren egal.
Urrundik agurtzen zaut,
Aberri-eguna:
datorren garaipenak
pozten euskalduna:
geroko aberkide,
birbiztu biotz-guna,
gogoz zurekin doa
argin zar iluna.
© Iokin Zaitegi