GIZONA TA ITXASOA
(Baudelaire'na)
Itxasoa beti-beti maiteko duk,
gizon azke orrek! Itxaso zabala
ire izpillua duk; azkenik ez oi dun
uiñen gora-beran erorren gogoa
ikusten duk; eta eure biotz on
itxasoa bezain osin garratza duk.
Atsegin zaik ire irudin barruan
murgil egitea; besakartzen bai-duk
besoz eta begiz, ta eure biotza
bere otsaz ere aztu egiten duk,
orru ezi-gaitz ta basatien otsak,
itxas zabalaren otsak entzutean.
Biok itzaltsu ta gurbillak zerate!
Gizon ori! eure amillen ondoa
ez dik ikusi iñork! Iñork, itxaso ori,
ez dik ezagutu erorren barruko
aberastasuna. Orren arduratsu
zerate eskutuak barnean zaitzeko.
Ala ere, ara! zenbatu eziñak
dira alkar burrukan ari oi zeraten
urteak, erruki ta samiñik bage!
Burruka gorriak, eriotz ankerra
orrenbeste maite dituzuz, betiko
gudalari ta anai elkartu eziñok!
1927, Oña (España)
© Iokin Zaitegi