ILLUNABARREKO ARTIZARRA

 

                        («L'etoile du soir», Musset)

 

Ene, illunabarreko artizar zurbil oil

Urrundiko geznari! Sartaldeko izarren

artetik begi argi ba-ator. Ozkarbitik

ibar zabal zear zer begiratzen al den?

 

Aienatu ekaitza ta aizea baretu...

Ikaraka ziardun zarbasta-basoa

txillar gañean negar malkoz... Tximeleta

zelai usaitsu barna egazka diyoa.

 

Zeren billa diardun lo datzan lurbiran?

Baña, ara! menditara yeixten akusanat.

Adixkide gotillun ori, irriz igeska,

ta ire begi-ikara aurkez itzaltzen aukanat.

 

Gau illun-maindirearen zillar-malko itun oil

Muo musker gañeruntz yeixten aizen izar!

Urrundik dakuskiñan artzai ibiltaria

ta atzetik artaldea bidetxigor zear.

 

Noruntza oakidan gau urdin luze ontan?

Erreka bazterrean iizko oeren billa?

Ixil-ordu onetan nora oa, eder?

Pitxia ur-barrenean lez eroritzera?

 

Ara! il-bearra ba'den, izar eder orrek,

ta buru-ille oraillak itxas-zabalean

murgil bear ba'ditun, Jipar batez itxoin,

«Zerutik ez yetxi, izar!» entzun ezadanan.

 

1928, Oña'n

 

 

 

© Iokin Zaitegi

 


www.susa-literatura.eus