LAÑOARENA

 

Arreba sabelkide aunadan zeru-laño!

Atzetik nabilkian goizetik gaberaño:

norantza ote oa, bidazti egon-ezin?

ozkarbian nontsu den, nire gogo ibiltarin?

 

Itxas-ontzi kulunka eta egazti-ikara

ditun arat-onaka: ta nik, barriez dardara.

Aldakor utsa naizen ezkero, maite aunat,

une oro aldatuz baidiardun erabat.

 

Berdintsua diñagu bion etorkizuna,

eguzkiak gorrizta yarri aunan laguna!

Iñular-dirdaiean, nire biotzondoa

blei-blei argitzen ari da gure Yaungoikoa.

 

Zer ditxaron aldatuz? Barreiatu, eten ta il.

Nik, baña, argitan yarrai, gorputza utzita zurbil.

Yainko-Eguzkia aurkez, gogoak dirau eder...

Agur, laño! ikaskizun ordaiñez ainitz esker.

 

Marneffe (Belgique)

 

 

 

© Iokin Zaitegi

 


www.susa-literatura.eus